Visit efteling

We verwonderen je graag met het verhaal dat ons iedere dag verwondert. Neem even de tijd om het te lezen of beluister het verhaal in 3D. Klik daarvoor rechtsboven op het audioboek-icoon. Veel plezier!

Als je de Efteling goed wilt begrijpen, hoe het er vroeger was, wat er ondertussen veranderd is en misschien ook wel waar we naar toe gaan, met wie zou je dan het beste kunnen praten?

Er is niemand die daar beter zicht op heeft dan Langnek. Hij is tenslotte één van de gelukkigen die er vanaf het prilste begin bij is. Zittend op het pleintje in het Sprookjesbos, tussen het Kabouterdorp en Roodkapje, overziet hij sinds 1952 het Park.

Dan ziet hij bijvoorbeeld hoe een kleindochter onder de jas van opa kruipt en stevig in zijn hand knijpt omdat ze de wolf een beetje eng vindt.

Verderop zit oma op een bankje onder een boom in een fijn najaarszonnetje te genieten van haar krentenbol met kaas. Zonder dat ze er zelf erg in heeft neuriet ze het liedje van De Indische Waterlelies.

Een verliefd stelletje maakt lacherig een ik-kus-je-wakker-selfie bij Doornroosje en loopt dan snel door om hun eenjarige verkering te vieren met een ritje in Baron 1898.

Maar met zijn nek van bijna vijf meter lang kan Langnek de Efteling ook vanuit een breder perspectief bekijken.
Eenmaal hoog in de lucht draaien zijn hoofd en ogen nieuwsgierig en oplettend van links naar rechts zodat hij de hele Wereld van de Efteling kan aanschouwen.
Wanneer hij boven alles uittorent en over de toppen van de bomen kijkt, dan ziet hij ook hoe de Efteling altijd in beweging is.
Dat het pittoreske Sprookjesbos is uitgegroeid tot een Wereld vol Wonderen met miljoenen bezoekers.
Hij ziet gezinnen tot rust komen in de vakantiehuisjes, hoort het gejuich van de winnaars bij Joris en de Draak en aanschouwt de rij nieuwsgierige bezoekers bij Symbolica.

Sinds onze poort openging hebben wij al meer dan 100 miljoen bezoekers vermaakt en gevoed met verhalen.

Hier hebben mensen samen ontelbare waardevolle herinneringen gecreëerd. In de Efteling ontstaan anekdotes die families elkaar jaar na jaar vertellen.

Wij staan op foto’s die net zolang op koelkastdeuren hangen tot ze vergeeld zijn.

Wij worden gedeeld in app-groepjes en via social media.

En misschien wel het allermooist: we zitten in dat mandje met kostbare herinneringen waar iemand op z’n oude dag nog met een glimlach aan terugdenkt.

Sta daar eens even bij stil.

Hoe mooi is dat?